Let it be

Chard van den Berg

Rondje natuurbegraafplaats (2)

Elisa Lo-A-Njoe

Bergvrouw, zonnekind

Jolien Cerpentier

afgetakelde chrysanten

Oumaima Belkhdar

in the sims 4 kun je ook gewoon op de pauzeknop klikken

Lena Claessen

tergen

Aaron Pierens

Isa van Rooy

zoals aan de rand van elk dorp ligt er&nbsp; aan de rand van het dorp een begraafplaats&nbsp; waar gepensioneerde mannen vrijwillig&nbsp; de dood uit de voegen krabben, water koken&nbsp; en over onkruid gieten, eigenlijk een soort crematie in ruil voor twee koppen koffie en vlaai



op de computer van de schoolbibliotheek zoek je  een opsomming van alle manieren waarop je een Sim kan vermoorden zonder op Magere Hein te wachten: laten zwemmen  en de trap weghalen, fruittaart bakken in de goedkoopste oven die je met Simoleons kan betalen (The Yum Cooker, used) 



niet lang daarna vindt je een koude merel op de glijbaan&nbsp; je weet inmiddels het verschil tussen begin en eind&nbsp; zoals je het verschil tussen links en rechts weet zonder het met viltstift op je hand te schrijven, toch&nbsp; forceer je jezelf ertussen: een spanwijdte&nbsp; van bijna één meter zevenendertig moet voldoen&nbsp;



voorzichtig pak je de merel op, blaast de veren droog ik ben het onkruid, zeg je, ik ben het onkruid&nbsp; als jij weer de vogel bent en&nbsp;



je fluistert: ctrl + shift + c je fluistert: testingcheats true je fluistert: death.toggle false

zoals aan de rand van elk dorp ligt er&nbsp;aan de rand van het dorp een begraafplaats&nbsp;waar gepensioneerde mannen vrijwillig&nbsp;de dood uit de voegen krabben, water...

how to use lucid dreaming for maximizing productivity

tot aan de schemer en terug tik de randen van de nacht aan doop alles wat je tegenkomt tot buutplek wie niet weg is is gezien is dit waarvan je droomde of een replica daarvan ben bereid voor het bewijs te betalen schaaf biljetten flinterdun als crêpepapier van het schors met een zesdelig zakmes plaats er waxinelichtjes achter de slaap valt dieper en dieper je kunt de bodem bijna zien identificeer een droomteken merk iets vreemds op veranderende luchtdruk je hoort niks meer adem diep in in in zwaluwen zwermen vlak over je huid laten schaafwonden achter voel het prikken onder water dit alles is nagenoeg gratis  noem het lucide spreek een teken af  hand omhoog hoeveel vingers steek ik op

tot aan de schemer en terug tik de randen van de nacht aandoop alles wat je tegenkomt tot buutplek wie niet weg is is gezienis...

wat je wil bewaren

I.



(de foto waarop je tussen de spelletjeskast en de muur zit ingeklemd)



(de foto waarop je kiezels toevoegt aan je stenenverzameling)



II.



achter de rug van iedere moeder ligt een fotoboek waarin je ouderlijk huis tot op het detail is vastgelegd. afgelopen zomer ging je voor het eerst terug naar de straat waar je bent opgegroeid. je was jong toen je verhuisde, herinneringen waren nog als melktanden: ze vallen uit en je kunt ze bewaren, maar ze zullen nooit meer op een natuurlijke wijze teruggroeien, nooit hun oorspronkelijke vorm aannemen.



soms denk je terug aan de jaren waarin je ervan overtuigd was dat er een spreeuw in de boiler woonde. steeds als je bijna in slaap viel, hoorde je het getik tegen de metalen binnenkant. toen je hem een langere periode niet meer had gehoord, heb je zelfs eens een bakje water en een sinaasappel voor de boiler neergezet. als je oma ziek was moest je haar ook fruit brengen, met name citrusvruchten waren gezond. nadat je later besefte dat spreeuwen niet op water en sinaasappels kunnen leven, werd je simpelweg bang dat het tikken de voorbode van een ontploffing zou zijn.



op de foto’s kun je zien dat de voordeur olijfgroen was en de vloer op kurk leek. de meeste straten zijn rechte lijnen met aan weerszijden woonhuizen, maar deze straat was cirkelvormig. langs de randen van de cirkel groeiden uitlopers, kriskras kronkelden de wortels het dorp in, op zoek naar het chloorwater waar je je a en b diploma haalde, de supermarkt die ’s ochtends naar kaiserbroodjes rook, de basisschool, de bibliotheek, en de ijssalon die in de loop der jaren driemaal van naam veranderde maar die iedereen steevast bolleton bleef noemen.



na het avondeten fietste je langs alle huizen waar kinderen woonden, om te vragen of ze buiten mochten spelen. soms fietste je zo hard rondjes dat er een kleine wervelwind ontstond, in het oog woonde het kind dat de laatste happen uit een bakje hopjesvla nam. je speelde buskruit tot de lantaarnpalen aangingen. nooit vroeg je je af of er nog ergens iemand verstopt zat.



de randen van de cirkel waren begroeid, dat weet je nog. de puberteit liep af, maar de baardgroei bleef. donkere krullen staken boven de ramen uit. in de knopen maakten vogels hun nest. na het scheren vond je soms gebroken eieren op de grond. voorzichtig rolde je ze in keukenpapier, om ze daarna in de vakjes van je letterkast te bewaren. de letterkast heb je nog, de eieren niet.



in de kantlijn van de cirkel stonden de huizen die je alleen bezocht als je kinderpostzegels verkocht, of met een plastic zak snoep ophaalde voor nuujjaor zeut. onder je matras legde je de opgehaalde mini-milkyways, voor als je niet kon slapen. je geloofde dat als de melkweg op zou eten er niets anders dan slaap zou zijn, jij niets anders dan een omhulsel waarin dromen zich vrij konden bewegen, botsend tegen de binnenkant van het lichaam dat groeide als je de hik had, of in elk geval: zolang je daarin geloofde.



III.



(de foto waarop je een lege voetbal uit de struik probeert te halen)



(de foto van de handen, vooral de handen vergeet je niet)

I. (de foto waarop je tussen de spelletjeskasten de muur zit ingeklemd) (de foto waarop je kiezels toevoegtaan je stenenverzameling) II. achter de rug van...

geef ons heden ons dagelijks brood

opa veegt zijn mes af aan de rand van zijn bord en vertelt hoe onze vader vroeg waarom ze alleen het Onze Vader uitspraken als er bezoek kwam eten 



we leggen de stilte zorgvuldig op elkaars tong smelten onze lach en slikken moeizaam



Jezus boven de deurpost van voorraadhok blaast het stof van zijn eigen schouders en huilt omdat niemand hem wil erven



(amen)

opa veegt zijn mes af aan de rand van zijn borden vertelt hoe onze vader vroegwaarom ze alleen het Onze Vader uitsprakenals er bezoek kwam...

Logo	Vincent Hammingh
Kernteam	Iduna Paalman, Thijs Joores, Erwin Hurenkamp, Oumaima Belkhdar
Website	Laurens Besselsen

Lena Claessen
Aaron Pierens
Isa van Rooy

in the sims 4 kun je ook gewoon op de pauzeknop klikken

Archief

how to use lucid dreaming for maximizing productivity

wat je wil bewaren

geef ons heden ons dagelijks brood

Andere talenten

Chard van den Berg

Elisa Lo-A-Njoe

Jolien Cerpentier

Oumaima Belkhdar

Menu

Social

Contact

Credits