in het eerste gepubliceerde fotoboek van joan van der keuken (1938-2001)
later veranderde hij zijn naam naar johan met een h
worden zijn klasgenoten uit amsterdam-zuid onsterfelijk verklaard
op twee foto’s wordt er bier of wijn gedronken
op acht foto’s roken ze een sigaret of pijp
maar ze luisterden naar pianoconcerten op 78 toeren
maar ze schreven in steenkolenduits een opera over napoleon
maar ze spraken elkaar aan in het dialect van frits van egters
bleek na ophef vanuit de hervormde kerk
de redactie van nrc vroeg zich af hoe het met de mensen was
die al zestig jaar zeventien zijn toch bijzonder vind je niet
zo is giel janse geen junk maar hoogleraar experimentele cardiologie
in tegenstelling tot zijn kleinkinderen kijkt hij graag naar grutto’s
tot de dag waarop hij niet meer kan fietsen
zo is lucette bletz-wezelaar van de trap gedonderd alles deed pijn
en ze droomt niet meer legt alleen nog briefjes onder een beeldje
met de naam voor wie het beeldje is bestemd
zo is petra laseur gedoemd om honderdtwintig te worden maar
haar brein is geklapt na de dood van martin veltman (1928-1995)
het is onbeschrijfbaar
bij het bushok aan de andere kant van het station komt zo nu en dan
de connexxion buurtbus nummer 438 richting enkhuizen kweekwal
een groep jongeren probeert onderdeel van hun tussenjas te worden
te beginnen met hun kin en daarna de wangen vol acne
op twee foto’s roken ze een e-liquid watermelon vape
op acht foto’s spelen ze clash of clans
maar ze luisteren naar macklemore op hun airpods pro 2e generatie
maar ze typen en verwijderen appjes aan de meisjes uit de klas
maar ze slaan elkaar op de rug na de uitvaart van de grootvader
van hun moeders kant die met dat rode huis
ze willen niet gevonden worden hier niet dood gevonden worden
ze zijn zeventien en treuzelen de zomer tegemoet
voor mees
