Dreamers

In mijn koffer zit een geruisloos dier

In de fauteuil tegenover mijn kingsize bed

Dagen als deze vragen om een kleine zaal

Nu we niet meer lenig zijn

Resumé

Zes gedichten over cowboys, dreamers en vervreemding in LA

1



er hangt een hitte stil in de kamer



de deken drukt als een bontjas op je lijf Bill houdt de wacht, buiten



staat een gedekte tafel: een handreiking tot een gesprek, alleen



het lichaam weet: zo gaat het niet zo is het niet gegaan —



een gebalde hand besluit de ruimte eromheen een vacuüm



met opengesperde ogen wacht je tot je hartslag zakt



2



alles blijft achter, verliefd op de lange zomers huur je een appartement in een vieze buitenwijk



houd je een band met het thuisfront door handgeschreven brieven



één ouder stuurt een raadsel waarvan de taal krast



de vraag is: blijf je?



3



je bent het eens dat het zonde is om in een zonnige tuin te staan en te denken



aan de volgende regendag, zoals het zonde is om weg te lopen van een goed gesprek



wat ik wil zeggen: jij bent de vertragende factor



4



de nacht verdooft de stad je ademhaling vertraagt



ga zitten, bekijk het spel zoals het is:



een decor van kinderhanden daarachter een bekend gezicht



licht op terwijl de band ontbindt

1 er hangt een hitte stil in de kamer de deken drukt als een bontjas op je lijfBill houdt de wacht, buiten staat een gedekte...

Nu we niet meer lenig zijn



verlangt de regisseur iets met een knal stof en trillende trommelvliezen



ik denk aan het kind in het water net voorbij de pier in Santa Monica



dat zijn hoofd hartstochtelijk boven de zeespiegel houdt de mechaniek van de beweging



niet goed afgesteld in een zijstraat van Hollywood Boulevard



tussen de volle zakken en de lege flessen van de zoveelste première



van de zoveelste productie waar je bleef klagen over pijn



aan je voeten en een vriend die dichtbij woont maar nooit thuis is enkel



als de mist uit de stad is opgetrokken



ik heb spijt van het gestreken shirt dat in de hal bleef hangen



en de sigaret die te snel op was op de parkeerplaats voor de repetitieruimte



lag een kever op zijn rug zijn blinkend blauwe schild



een sloep op het droge

Nu we niet meer lenig zijn verlangt de regisseur iets met een knalstof en trillende trommelvliezen ik denk aan het kindin het water net voorbij...

Dagen als deze vragen om een kleine zaal



in een stille voorstad ver van alle boulevards en bladgoud armen in prikkend pluche het zaallicht dooft



alsof je alleen in de klotsende nacht elke keer opnieuw vergeet waarom je vertrok



zolang je blijft zitten het decor hetzelfde de spelers hetzelfde de tekst hetzelfde



een kledingstuk dat staat maar niet past vier handen op een klein tafelblad een havik in het midden



wie hem wekt kan gaan

Dagen als deze vragen om een kleine zaal in een stille voorstadver van alle boulevards en bladgoudarmen in prikkend pluchehet zaallicht dooft alsof jealleen in...

In de fauteuil tegenover mijn kingsize bed



rookt Buffalo Bill Duke’s Best



ik schrik dit had iedereen kunnen zijn replica van een gedoofde ster



met gesloten ogen voorspelt hij wanneer de zeepbel knapt neemt geen genoegen met de vlucht het scherpe zonlicht in



Bill kijkt op, zijn blauwe ogen van een reclamebord getrokken vragen of ik met hem mee wil de bizonjacht herleven



een stofwolk vult het decor mijn armen stevig om zijn middel we verdwijnen



als sneeuw op de palm van een hand in de zinderende Mojave

In de fauteuil tegenover mijn kingsize bed rookt Buffalo Bill Duke’s Best ik schrikdit had iedereen kunnen zijnreplica van een gedoofde ster met gesloten ogenvoorspelt...

In mijn koffer zit een geruisloos dier



de douanier vraagt leeftijd lengte en gewicht en ik laat mijn stem in scherven achter



aan iedereen die mij ziet: bang is een ander woord ik neem wat voor me ligt de poederlaag is uitgehard



palmbomen buigen mijn kant op waar mijn neus het glas raakt ontstaat een ontsnappingsroute terwijl ze mij hier welkom heten



aansporen weer naar huis te gaan

In mijn koffer zit een geruisloos dier de douanier vraagt leeftijdlengte en gewicht en iklaat mijn stem in scherven achter aan iedereen die mij ziet:bang...

Dreamers



Neonlicht en convertibles: Los Angeles is niet veel meer dan roomspray die jij in een impuls meenam toen we teveel hadden gedronken.



Je kunt jeuk negeren je doet het op feestjes als je overal bij lacht.



Op het dak van Griffith Observatory past LA precies in een handpalm. Het script zegt in total control. Een nachtvlinder ontkomt. Later vraag je hoeveel manieren van breken ons ter beschikking staan.



Je bent iets kwijtgeraakt ontwijkt de rotte trede een lijf in dekkende kleuren op een post-it gekrabbeld sigaretten halen.



Een mot zoekt verlossing. Het cement verlaat de molen. Een trage doelgerichte lawine. Dit is het fundament.

Dreamers Neonlicht en convertibles: Los Angelesis niet veel meer dan roomspraydie jij in een impuls meenamtoen we teveel hadden gedronken. Je kunt jeuk negerenje doet...

Logo	Vincent Hammingh
Kernteam	Iduna Paalman, Thijs Joores, Erwin Hurenkamp, Oumaima Belkhdar
Website	Laurens Besselsen

Arjan Cuppen

Stukken geschreven door Arjan Cuppen

Resumé

Nu we niet meer lenig zijn

Dagen als deze vragen om een kleine zaal

In de fauteuil tegenover mijn kingsize bed

In mijn koffer zit een geruisloos dier

Dreamers

Boeken voor de eeuwigheid

Averno

Liefde in tijden van Cholera

Menu

Social

Contact

Credits