Hoe maak je een eigen antwoord op een gedicht? Op de meest recente Vuurlanddag schreven Vuurlanders in korte tijd een gedicht als reactie op een bestaand gedicht dat ze aansprak. In deze reeks lees je zes resultaten daarvan. In deze aflevering: Anouk reageert op ‘Ansicht’ van Radna Fabias uit de bundel Habitus (2018).
De tafel lag die ochtend vol met dichtbundels. Ik ben bepaald geen poëziekenner, dus er zat niets anders op dan gewoon iets pakken wat mijn aandacht trok. De dichtbundel Habitus van Radna Fabias had gelijk iets spannends door de grote ronde gaten in de omslag. Ook de inhoud van de bundel bleek verrassend. Ik vond meerdere gedichten die maar uit één regel bestonden. Ik realiseerde me hierdoor dat het kiezen van de juiste woorden net zo belangrijk is als het weglaten ervan. Witruimte geeft een lezer plek om na te denken en te fantaseren. Of tenminste, dat is in ieder geval het effect dat het gedicht ‘Ansicht’ op mij had. Die ene zin over de zee en het bewegende zand riep, in combinatie met de titel, allerlei beelden bij me op. Een uitwisseling van lekker oubollige ansichtkaarten, kustplaatsjes die druipen van de vergane glorie. Korte, intieme notities van verlangen en onbegrip, een onhandige poging tot communicatie. Ik was vooral geïntrigeerd door het feit dat Fabias schrijft dat de ik ‘instructies’ zou hebben ontvangen om haar oor op de zee te leggen. Hoe zouden die instructies eruit hebben gezien? Dat heb ik geprobeerd te vatten in mijn gedicht.
*
Ansicht a priori
Lieve,
Ik heb een bericht te water gelaten
Luister maar door
Op je knieën te zakken
En je oor op de zee te leggen
Pak om te antwoorden een rietje
En adem je woorden de branding in
PS: Het geeft niet als je broek nat wordt
Op de zolder van het huisje staat een droger