Hoe maak je een eigen antwoord op een gedicht? Op de meest recente Vuurlanddag schreven Vuurlanders in korte tijd een gedicht als reactie op een bestaand gedicht dat ze aansprak. In deze reeks lees je zes resultaten daarvan. In deze aflevering: Mike reageert op het laatste gedicht uit de reeks ‘Gute Nacht Einsamkeit’ van Maria Barnas uit de bundel Nachtboot (2018).
Tijdens de Vuurlanddag bladerde ik als een kip zonder kop door alle dichtbundels die op tafel lagen. Gedichten lezen vraagt bij mij normaal gesproken al het grootste deel van mijn RAM. Nu, onder tijdsdruk, drong er bijna niets tot me door. Gelukkig kwam ik in de bundel Nachtboot van Maria Barnas vier regels tegen (die halverwege deze pagina te lezen zijn) die me meteen aanspraken. Het waren korte, simpele regels, die desondanks meteen het beeld schiepen van een enorm eenzaam persoon die zelfs niemand heeft om zich tegen te beklagen over die eenzaamheid. Het deed me denken aan Hemingway’s kortste kortverhaal ooit: ‘For sale: baby shoes, never worn.’ Het zijn zes woorden, maar toch gaat er een hele wereld achter schuil.
Ook vond ik dat het gedicht een antwoord uitlokte. De spreker verlangt naar iemand om ‘laat me met rust’ tegen te kunnen zeggen. Nou, als je dat wil, kun je het krijgen ook. Dat was het vertrekpunt voor mijn gedicht.
*
Daar ben ik
Hee, hoi, daar ben ik dan
Je zocht me toch? Ik hoorde je wel
En nee, ik ga je niet met rust laten
Hoe vaak je het ook herhaalt
Nu zie ik je kijken
Met die scherpe ogen en
Je trillende neusvleugels willen me weg
Nergens voor nodig, die boosheid
Mij krijg je toch niet weg gescholden
Daar ben ik hier namelijk voor
Je hebt er zelf om gevraagd
Roep maar en schop maar,
Trek me aan mijn haren
Bedek mijn gevoel met je schreeuw
–
Zie je? Alles is eruit
En ik ben er nog
Toe maar, rustig aan
Kom maar hier bij mij
Gaan we lekker samen huilen