Twaalf sierlijke, symmetrische lijnen. De olifant op Nikki’s onderrug zag er wat geïrriteerd uit, de huid rondom de lijnen was roze en opgezet. Nikki liet haar vingers voorzichtig langs haar rug glijden. Ze had het dier laten tatoeëren tijdens haar laatste dag op Zanzibar. Terwijl de tattoo artiest de naald over haar huid schraapte, filmde ze zichzelf met haar telefoon op een statief. De livevlog werd met hartjes bedolven door meer dan 30K van haar kijkers, die haar toestuurden dat ze er geweldig uitzag. Tijdens de vliegreis terug had ze spijt gehad van haar timing. De tattoo was groot en maakte dat ze niet lekker kon zitten. Eenmaal thuis had ze moeite het werk zelf goed in te smeren met de daarvoor bedoelde zalf. Bart had aangeboden haar te helpen, maar die hulp had ze afgeslagen.
Het privéstrand van hun verblijf had twee strandstoelen en een hangmat, daarnaast drie bijzettafeltjes, het hout was op een nauwkeurige manier afgebladderd om het de illusie van aangespoeld scheepshout te geven. In de riante moderne keuken een eettafel met vier stoelen, een bar met een espressomachine en vier krukken, het kastje daarboven gevuld met acht cocktailglazen, vier halve kokosnoten en zes kleine glazen kopjes om uit te drinken. In het hele logement was geen enkele mok te vinden. In de moderne badkamer stonden vijf grote vazen met daarin elk twee palmbladeren. Plastic, had Bart lachend vastgesteld. Het ergerde haar. Niet de plastic bladeren zelf, maar het feit dat hij daar de lol van inzag. Desondanks hadden ze een reel opgenomen waarin Bart grapjes maakte over de plastic entourage, want ook de kokosnoten bleken hartstikke nep. Haar volgers vonden het hilarisch dat zij en Bart de draak staken met het instagramparadijs. ‘Love it when you keep things real’ reageerde marloesfleur84. ‘Bart moet gewoon een regular worden in je reels, jullie zijn geweldig samen.’ zei Bloomsbabes, die ook emoji’s met hartjesogen had gestuurd.
Nikki opende haar instagram om een foto van haar onderrug te maken in de spiegel. Ze had veel vragen ontvangen over hoe de tattoo er nu na een paar dagen uitzag. Terwijl ze een pose zocht om haar rug zo egaal mogelijk te belichten, zwaaide de deur met een knal open.
‘Dát ziet er goed uit!’
‘Jezus, ik schrik me kapot.’
‘Hoeft niet, ik ben het maar.’ Bart trok Nikki naar zich toe en gaf haar een kus.
Ze zuchtte. ‘Dat weet ik ook wel. Jij praat gewoon altijd zo hard.’
Bart grinnikte vrolijk.
‘Kan ik niet helpen. Ik zit nou eenmaal vol levenslust.’ Hij zakte neer op de rand van het bad.
‘Ik kwam eigenlijk vragen of je tevreden bent over de planten.
‘Wat?’
‘De planten. Zijn ze goed verzorgd volgens jou?’
‘Hoezo?’
‘Dat meisje van PlantBnB vraagt om een review. Er is niks dood volgens mij, is dat 5 sterren waard?’
‘Dat wil ik eerst wel even zelf bekijken.’
‘Had ik kunnen weten. Mijn kleine controlefreak,’ murmelde Bart liefkozend.
Ze wachtte tot Bart de badkamer had verlaten voor ze verder ging met poseren. Om de een of andere reden lukte het vaak niet meer als hij erbij stond. Ze wist zelf ook hoe krom het was: ze kon er prima mee leven, nee, ze koos er zelfs van harte voor om online gadegeslagen te worden door duizenden anonieme volgers. Ze verdiende er haar geld mee. Vanuit de slaapkamer hoorde ze Bart niezen en daarna neuriën. Ze ademde diep in door haar neus zodat haar buik opbolde. Toen dat niet hielp, telde ze de gouden krullen in de omlijsting van de spiegel.
Ze had de tip gekregen van een vriendin die ze kende via Instagram. Op de borrel na een influencer-evenement hadden ze uren gepraat over hoe sociale contacten zo overweldigend konden zijn sinds de pandemie. Hoe de online wereld een veilige haven was geworden in vergelijking met het echte leven. Hoe vaak ze in conversaties op zoek waren naar een muteknop, of een mogelijkheid om het achtergrondgeluid in hun favoriete muziek te veranderen. Nikki had opgebiecht dat ze gek werd van dagelijkse geluiden. Toen de vriendin vroeg welke geluiden ze precies bedoelde, noemde ze de harde nies van Bart, het geluid van de tram naast het huis en hard pratende mensen. De vriendin herkende het probleem, en sluisde het advies van haar psycholoog door om bij overweldigende emoties iets neutraals te kiezen in de omgeving en daarop te focussen.
‘Als ik in de trein zit, tel ik nu bijvoorbeeld graag de bomen in het landschap. Dat helpt me enorm als ik word overvallen door anxiety.’ Sindsdien telde ook Nikki dingen in haar omgeving als haar emoties haar teveel werden. Ze had gemerkt dat het haar rust gaf. Tegen de vriendin noemde ze het effect ‘meditatief’, ook al had ze zelf nog nooit gemediteerd. De vriendin zei dat ze blij was dat ze kon helpen.
De spiegel had 22 krullen. Acht aan iedere lange kant, en drie aan de kortere. Ze had het om onduidelijke redenen fijner gevonden als de lange kanten zeven krullen hadden gehad in plaats van acht. Zo te horen had Bart nu zijn favoriete sitcom aangezet en zich voor de tv in de slaapkamer geïnstalleerd. Nikki had behoefte aan een lang, warm bad. Met de deur op slot, al haar favoriete verzorgingsproducten binnen handbereik, en het nieuwe seizoen van Emily in Paris. Ze had ook al een tijd een set geurkaarsen klaarstaan die ze van haar zusje Laura cadeau had gekregen. Ze bedacht dat ze haar nog moest appen, maar had daar even geen zin in. Helaas had de tattoo artiest haar afgeraden om in bad te gaan vanwege een verhoogd risico op infecties. Nikki besloot in plaats daarvan een muziekje aan te zetten en haar nieuwe peel off-masker te proberen, dat ze opgestuurd had gekregen van een luxueus merk dat met haar samen wilde werken.
Haar instagramposts met Bart werden altijd het meest geliked. Dat was bijzonder, want bij de meeste vergelijkbare influencers scoorden foto’s van alleen de influencer zelf het best. Ze kon zich er soms een beetje verbitterd over voelen. Ook als ze in haar bikini op een prachtig strand poseerde, prefereerden haar volgers de foto’s waarop Bart aan haar zijde stond. Nikki timmerde al vele jaren aan de weg. Ze was groot geworden dankzij haar make-up-hacks, maar gaandeweg was ze ook steeds meer over haar outfits, work outs en interieur gaan delen. Mensen bewonderden haar minimalistische stijl en noemden haar chique. Bart had zich lang afzijdig gehouden. Hij had weinig interesse in social media en spendeerde zijn tijd online vooral aan videogames en Netflix. Nikki had daar nooit problemen mee gehad. Ze vond het heerlijk om Bart voor zichzelf te hebben. Haar uiterlijk en stijl waren gemeengoed, een stuk van haarzelf wat ze met de hele wereld deelde. Maar haar relatie met Bart was alleen van haar. Twee jaar geleden was Bart tijdens een live tutorial per ongeluk de kamer binnen gelopen. Het was een kort en nietszeggend moment: hij was vergeten dat ze ging filmen en scharrelde even op de achtergrond in beeld om zijn sleutel te pakken. Tot Nikki’s verbazing was haar inbox daarna ontploft. Veel volgers hadden geen idee dat ze een vriend had, en de berichten dropen van nieuwsgierigheid.
‘Dat heb je mooi geheim voor ons gehouden!!! Maar als ik goed heb gezien wat voor exemplaar je hebt, snap ik wel waarom ;)’ stuurde een van haar vaste kijkers. Vanwege het groot aantal vragen had ze daarna een Q&A met Bart opgenomen. Bart was op camera volledig zichzelf, was haar opgevallen. Hij was vrolijk, luid, nuchter en stopte zijn liefde voor haar niet onder stoelen of banken. Haar volgers waren bij de beelden volledig weggezwijmeld. Sindsdien had ze Bart steeds vaker toegelaten in haar online leven. Zijn aanwezigheid op haar feed had haar veel opgeleverd. Mensen bleken graag weg te dromen bij hun perfecte plaatje. De content van hun vakantie op Zanzibar had al haar persoonlijke likerecords verpletterd.
Nikki verbond haar telefoon met de bluetoothbox in de hoek, startte haar playlist Relaxed again en liep ondertussen richting de ladekast waar ze haar verzorgingsproducten bewaarde. Terwijl ze de lade opende, viel haar oog viel op de platte zenstenen die ze in een rechte lijn op de kast had gelegd. Eén, twee, drie… vier vijf zes? Het waren er zes. Het waren er zes, terwijl ze heel zeker wist dat het er eerder vijf waren geweest. Ze had ze voor haar vakantie al een aantal keer geteld. En ze had ze zelf aangeschaft. Vijf stenen. Vijf stenen omdat ze wist dat ze een oneven aantal wilde hebben, en omdat zeven stenen niet goed op de kast zouden passen. Het zou te druk zijn, er zou te weinig afstand tussen de stenen liggen. Het zou de esthetiek van de badkamer verpesten. Ze staarde naar het kleinste steentje. Nu ze er goed naar keek, was het duidelijk een ander soort steen. Het oppervlak was minder glad en de bolling was hoger dan van de afgeplatte zenstenen. Nikki pakte het steentje op. Op de onderkant was een klein kinderlijk hartje geschilderd, roze omringd door fijne witte stipjes. Ze voelde een rilling over haar rug lopen. De tattoo prikte even venijnig.
Barts liefde voor haar was altijd groot geweest. Toen ze een maand verkering hadden, liet hij een bos rozen bezorgen. Dertig rozen, één voor elke dag dat zij nu officieel de zijne was. In de weken, maanden en jaren daarna hield hij deze gewoonte vast. Hij overstelpte haar met aandacht, cadeautjes en verrassingen. En jarenlang voelde het elke dag als een warme douche op koude dagen. Zo comfortabel en allesomvattend dat ze zichzelf er niet toe kon zetten om de kraan dicht te draaien en zich af te drogen. Ze dacht dat ze nooit echt verzadigd zou kunnen raken van die overdaad, dat ze echt wilde dat ze voor altijd in die alsmaar blijvende stroom kon blijven staan. Maar sinds ze Bart op haar social media geïntroduceerd had, was er iets veranderd. Ze kon haar vinger er niet precies op leggen, maar ergens in de afgelopen twee jaar was hij haar teveel geworden. De hele wereld genoot mee van haar vriend, die luidruchtige prins op het witte paard die haar op handen droeg. Maar sinds zij hem zowel in haar echte leven als haar digitale wereld zag verschijnen, voelde het plotseling alsof ze voor een lachspiegel was gezet. Haar hele leven was gevuld met mijn lach, zijn blik, zijn uitspattingen, en de eindeloze digitale echo’s daarvan. Ze voelde zich verstikt. Vlak voor Zanzibar had ze hem het onvermijdelijke gevraagd. Of hij zijn liefde voor haar een beetje kon temperen. Of hij het voor de camera wilde bewaren, en haar in het echt een beetje ruimte kon geven. Bart had zoals altijd vriendelijk gereageerd. Hij had zelfs een beetje gelachen, en haar op haar kruin gekust. Tuurlijk, had hij gezegd. ‘Als jij dat nu nodig hebt, dan doe ik dat. Mijn kleine controlefreak.’
Sinds wanneer was het leven zo onoverzichtelijk geworden? Uit de slaapkamer klonken nog altijd verstomd de repeterende lachsalvo’s van Barts sitcom. Ze hoorde Bart gnuiven en daarna schateren. Die verdomde serie die hij al minstens vijf keer gezien had. Hoe vaak kon een mens om dezelfde grappen lachen? Nikki staarde naar het steentje in haar hand. Het piepkleine, infantiele hartje. Was dit Barts poging tot getemperde liefde? Of was dit zijn idee van een grap? Ze voelde zich in de zeik genomen. Haar hart bonkte tegen haar slapen. Ze pakte haar sport-bh, capuchontrui en joggingbroek van de kapstok aan de deur. Ademde diep in door haar neus. Sloop over de overloop langs de slaapkamer. Ze trok een paar gloednieuwe hardloopschoenen aan, opgestuurd door het merk waar ze een langlopende samenwerking mee had. In de lift appte ze Bart.
Als je me zoekt: ben bezig met een nieuwe challenge. Testen hoe ver ik kan rennen op mijn nieuwe schoenen. Wacht niet op me met eten x