we zouden een plooi
in de platte aarde kunnen vouwen
leven in de kieren
we zouden er een Ikea-bed in kunnen bouwen
samen schuilen voor de koude regen

aan het plafond zouden ijspegels ontstaan
doorzichtige stalactieten
we zouden slapen met onze helmen op
onze lichamen in elkaar geklikt
het metaal op onze huid zou tegen elkaar tikken
als een kunstmatig hart

de ijstijd zou voorbijrazen
de sneeuw zou weer ontdooien
ons Ikea-bed zou op zoetwaterzeeën drijven
we zouden weer van elkaar loskomen
en kussen op het rottende hout
onze gezichten plakkerig
van de zonnebrandcrème

onze wereld zou eindigen
en herboren worden
het water zou verdampen
en weer speeksel worden
kruip in mijn huid, ik bescherm je
terwijl de seizoenen ons uitschelden
het onkruid op onze huid zou niet dood willen
onze wortels zouden zich glimlachend
met elkaar verstrengelen