‘in de afgelopen jaren heeft de librije een idiosyncratisch handschrift ontwikkeld’

ik voel de onderbuik
de druk op het kruis
is reflexief

was ik vrouw en zichtbaar men noemt het intuïtie
nu is het gewoon agressie angst
door een afwezige vader onvoldoende onderdrukt

zes maanden later vergeet ze bijna haar portemonnee
ze zegt het komt er niet op aan
er staat pasta in de koelkast

niet vol maar verzadigd besluit ik nathan sid
voor haar tv die slechts als decoratie dient
en ik dan ben ik beeld

of kijker

adriaan van dis werd opnieuw gevraagd voor zomergasten
niet door haar ik zei nog
hij is een klassenmigrant

uit een uitgeholde oppervlakte kwam de mwoah
ze zag een oude witte man ze had geen tijd
voor woordspelletjes ze ging

buiten mij om

ontwikkelt zij een idiosyncratisch handschrift
ik zal het nooit kunnen lezen ik zal nooit
niet het hoofd verliezen in de keuken

(ook al ken ik indisch en zij niet)