Vijf gedichten vanuit een klassenmigrant

35

verzamelen/kwijtraken

Martijn van Bruggen

ik verlies me
op jouw schoot van klittenband

bloter en bloter en bloter
lig ik boven de deken
naar de strepen glassex op jouw wandspiegel te staren

dit is niet mijn glans

alles heb ik gespaard
stoepmuntjes hemden van logés en voorlichtingscondooms
dominante partners
de limiet van mijn absorptievermogen bereikte ik al vroeg

we weten allebei dat vakjes vloeien
over en in elkaar
laat herinneringen doodgeboren
laat ze in dit bed

(weten wij dit allebei?)

iedere ochtend pluk je onze haren van je af
stopt ze in een doosje met vakjes voor maandag dinsdag woensdag