het kan toch niet de bedoeling zijn

Francesca Birlogeanu

als kind plakte ik nooit mijn stickers
de fles rosé wijn wordt frisdrank in de kast
een pak rietjes met rood-blauw-witte sterren ligt
ongeopend in een la van in de oertijd
toen we Amerika nog leuk vonden

de euro vervalt tot frank vervalt tot gulden munten
vervalt tot riviersteentjes, ruilhandel, vrouwen, tanden
de bos bloemen met een kortingssticker verwelken
in de winkel tijdens het verlengd weekend worden
door een jobstudent op een vuilniskar gekieperd de paarden
die de kar voorttrekken zijn eigenlijk sabeltandtijgers
zijn eigenlijk zygoten met twee zaadcellen
eeuwig verwikkeld in een machtsstrijd

de appels gisten tot cider in de koelkast waar zeldzame
schimmels op schimmelkazen groeien: het kan toch
niet de bedoeling zijn om in een overvloed aan keuze
niets te kiezen, het is geen vakje dat we aanbieden, op elk
formulier moet je wel iéts aankruisen, tenminste om te laten zien
dat je de privacyvoorwaarden hebt gelezen 

cursor zweeft over hokje
vinger zweeft over muis
lichaam zweeft boven computer
kind zweeft boven volwassene 
plakt sticker op haar wang als klapzoen