mijn oma ligt op haar zij
haar gezicht in de hoek van de bank
ze blijft ademen
wij wegen woorden op fluistertoon
niemand is hier goed in
mogen we zeggen dat ze mag gaan slapen
is dat moorden of verlossen
is dat aan ons
of aan de zorg
of aan God
of aan haar
kom zegt mijn moeder
we gaan in een rij staan
alsof we lang zal ze leven gaan zingen
we kussen haar wangen
ze heeft al zo lang geleefd
dat al haar vrienden zijn verdwenen
zelfs mijn opa is met haar zwijgen zijn graf in gekropen
en wij die met natte ogen de handen vasthouden
waarin ze verhalen voor ons bewaarde
en er bij elk gebaren een herhaalde
ik knijp in haar hand om ze nog even
niet te vergeten
tot morgen?