Nisrine Mbarki zei
“op dit moment vindt er een genocide plaats
ik schrijf omdat ik getuige ben van deze gebeurtenis
ik schrijf om te overleven”
ik zeg
we laten ons niet langer beduimelen
door de nagalm van deze instituten in de vorm
van bouwwerken met scheurdiepe afbrokkelingen
we voelden knetterende zuilen die ons als wenteltrappen
van gifsumak omsluiten om ons heen krullen
onze handen laten zinderen en we krabben
ons door de spijlen: die controle de totale destructie
van de bel van haat die schietgaten en tapijten
van mensen maakt
onze harten zijn bevlekt en ons razen
lijkt door halvemaanvormige kleppen te donderen en
de bommen drone-aanvallen kogels
blijven regenen in Gaza ik geloof in een cirkel
die altijd terugveert de tentenkampen
van studenten kleine bibliotheken danslessen
medische units hun voeten wortel-
trekkend in betongrond we blijven
groeien zoveel mensenhanden die
rotspennen in grasvelden schuiven
het scanderen wat zich pleinvullend
echoot we laten de vlaggen en
onze leuzen van karton afgolven
en rijzen hoeveel TW1000 druppels
bij protesten brandende hoornvliezen
achterlaten hoeveel rubberstokken
onze gezichten opensplijten
hoeveel bulldozers we klauwen deze bel kapot
met onze uitgeklapte paraplu’s de barricades
stromen van plein naar plein hoe een plastic een houten
wandbespanning voor een groep politie-
agenten vormen deze systemen zijn
wrikbaar
en we sturen een schokgolf door continenten
die naschudt en we boycotten en benen
door steden in rijen trekken met ellebogen
in elkaar gehaakt maken onszelf en elkaar wind-
en waterdicht en we blijven maar groeien tot we
boven de huisdaken
en de zon had ons kunnen schilderen
de herhalende nagalm van een koor
en de straten bollen op tot scheefgegroeide
huizen kennismaken met waterwegen een
doorwaadbare zee van kloppende borsten
onze harten zijn bevlekt en met razende tril
lijkt het door halvemaanvormige kleppen te donderen en
de bommen tanks witte fosfor-gassen drone-aanvallen kogels
blijven regenen in Gaza ik geloof in een cirkel
die altijd terugveert ik geloof in een cirkel die altijd meedeint
ik geloof in een cirkel die altijd blijft terugveren ik geloof in het loswrikken
van spijkers van onverschillige bloedcellen
die zich hebben vastgenageld in onze aortalanen
ik geloof in onze schone onbeduimelde vingers druipend van het zeepzop
van de geknapte bel ik geloof in onze getuigenis aan de zon
ik geloof in een koor een doorwaadbare zee van borstkassen naar de zon
ik geloof in een koor een doorwaadbare zee van borstkassen naar de zon.