In de stilte, een leeg wit blad,
liggen de nog onbewogen lippen van het portret van een vrouw.
Heimelijk en geborgen wachten haar handen op een gebaar, een geluid, een snaar.
De gordijnen vallen van haar gelaat, de herkenning die na jaren ontwaakt.
Haar gouden frame onthult een geel zacht zonlicht.
Het schilderij opent haar ogen als een raam.
