Pixel, baby

1.      
De camera gaat aan. Een man met een baard, ik schat hem veertig, vijfenveertig, misschien een vader, jonger dan mijn eigen vader, iets wat me op een vreemde manier geruststelt. Een minuut lang kijken we elkaar aan. Zijn ogen zijn rond, vlezig, passen bijna niet in hun kassen, dreigen eruit te springen. Ik voel me naakt ook al heb ik nog steeds mijn kleren aan. Het is de manier waarop hij kijkt, niets zegt, het is alle dingen die hij zou kunnen zeggen, de standaardzinnetjes die op dit punt al in mijn geheugen gegrift staan.

sexy girl show me more you’re so beautiful Pixel please show me yes touch yourself Pixel show me how you touch yourself Pixel let me take care of you beautiful girl baby girl

Nu zegt hij niets omdat hij wil dat ik het wil, dat ik de eerste stap zet, de eerste streep huid toon zoals een vlag die naar beneden gezwaaid wordt voor een race, als hij hier was zou hij me niet aanraken, dat weet ik zeker, hij zou met zijn hand de vormen van mijn lichaam volgen zonder met zijn eeltige vingers aan mijn huid te komen. Hij wil dat ik smeek, niet gewoon instem, smeek. Hij wil ook gewild worden en hier was ik niet op voorbereid. Met een klap sluit ik mijn laptop en laat ik hem achter

bolle ogen, zwart scherm.

2.      
De paypigs zijn het leukst. De Wall Street cryptobro’s op het internet die vernederd willen worden en je daarvoor willen betalen. Ik chat met ze op de bus naar mijn lessen kunsthistorie, beeld hen in als schilderijen, neobarok, roze varkens op een zwartfluwelen divan. Ik het witte standbeeld van een vrouwenlichaam

zonder hoofd, zonder armen.

Ze willen spraakberichten waarin ik zeg dat ze niets waard zijn.

send me a video of you spitting on me please step on me please queen yes goddess yes with your beautiful toes please please

use me

Ik rook snel een sigaret om extra dreigend te klinken. Lak mijn nagels keizerlijk paars.

3.      
Ze willen foto’s van mijn ondergoed, specifiek de vieze plekken in mijn onderbroek,
ik smeer smeerkaas op mijn slipjes, stuur mijn maandverband naar hen op in plastic zakjes met roze strikjes. Ze smullen van mijn gemaakte delen, van het afval dat ik produceer, krijgen nooit het totaalplaatje maar de som van mijn delen en eten hun harige roze spekbuikje ervan rond.

DirtyPiggy33 wil meer. DirtyPiggy33 wil foto’s van mij. Van mijn gezicht. Vraagt wat ik studeer, wat ik eet, welke muziek ik luister, waar ik aan denk voor ik in slaap val, wie mijn vrienden zijn. DirtyPiggy33 wil bellen, don’t worry, no video, no video, enkel mijn stem, hij zal niets zeggen, ik moet gewoon praten, over wat maakt niet uit, hij zal enkel luisteren. We bellen, honderd euro voor tien minuten, de heenweg naar de supermarkt in het centrum, tien minuten, mijn make-up doen, hij in mijn oren en ik in de zijne. Als ik even stil ben hoor ik hem zachtjes hijgen, hoor ik het tikken van een klok op de achtergrond.

4.
Deze keer klap ik de laptop niet dicht. Ik staar terug. De lamp achter hem geeft zijn kamer een zachtrode gloed. Het lijkt alsof hij hetgeen zal doen dat ik– laat maar. Hij woont alleen, gescheiden, geen kinderen. Zijn bolle ogen. Ik speel met de mouwen van mijn T-shirt. Schouder, sleutelbeen, nek, hals, strottenhoofd. Doe mijn haar opzij, trek eraan. Ik heb het schermpje dat mijn reflectie toont groter gezet dan zijn schermpje. Ik kijk in mijn ogen, strijk over mijn huid, zoek de grens tussen strelen en openkrabben, rode lijnen als treinsporen in mijn armen, doe mijn T-shirt uit, toon mijn net gekochte bh, van zijn geld, zijn eigendom. Dit fragment van mij mag hij hebben voor even, de timer in de hoek van het scherm knippert, telt af. Vijfhonderd euro voor tien minuten. Hij geniet, gretig, krijgt steeds meer voeder in zijn voederbak en weet niet waar hij moet beginnen. Ik strip. Neem mijn borsten vast, knijp mijn tepels plat tussen duim en wijsvinger tot het pijn doet. Ik heb genoeg porno gekeken om het te snappen: je moet exact doen wat zij bij jou zouden willen doen. En steeds checken of het in de smaak valt, of handen of ogen of monden reageren.

Kijk ik echt naar hem of kijk ik naar hij die naar mij kijkt? Hij die mij bewondert? De volledige eenzijdigheid van deze interactie. Ik ben mooi genoeg om gekocht te worden. Ik voel hoe mijn vocht door mijn onderbroek heen sijpelt, op mijn bureaustoel plakt, als secondelijm, kan niet meer weg, hoe graag ik het ook zou willen.

5.
In de kern is kijken alles wat hij doet, mijn sleutelgat, en hij probeert een kloppend verhaal te destilleren uit hetgeen dat hij ziet, hoort, aanraakt, proeft. Hij puzzelt mij samen en hoezeer ik ook probeer om een tekening met weinig pixels als voorbeeldprent te geven, klikt hij steeds meer stukjes van mij in elkaar.

6.

Ik wil geen brein meer zijn, ik ben het beu om een brein te zijn, ik wil dat mijn lichaam uitgepakt wordt, ik wil dat de plastieken laag eraf gepeld wordt door honderden vingers, ik wil glanzen zonder barsten, net een nieuwe laag verf, glimmend, vragend om bewonderd te worden, aangeraakt aangeraakt aangeraakt. Ik schep een nieuwe zelf los van mijn studieschuld, mijn punten en even middelmatige vrienden. Hier hoef ik geen totaalplaatje te zijn, enkel een plaatje, een movie, een stemopname, een foto,
losse pixels die zichzelf steeds opnieuw rangschikken om exact te worden wat de kijker wil.

7.
Ik koester mijn jeugd omdat het vergankelijk is. Hoe groter de afstand tussen mij en de piggies hoe belangrijker ik word, hoe meer bewondering ik krijg, hoe voorzichtiger de vingers// hoeven strelen, om mij niet in te deuken, geen kras achter te laten, om mij erna terug in hun vitrinekast te kunnen steken                                     

zonder hoofd, zonder armen.

8.
Ik sluit me op in mijn hedonistische paradijs. De sleutel roest in het slot van mijn kamer, ik negeer berichten die vragen of ik oké ben, negeer mijn ouders die vragen wanneer ik nog eens naar huis kom, negeer taken, examens, boze mails van professoren en mijn supermarktbaantje.
Ik wil enkel aanbeden worden.
De duizend kussen van de varkens plakken aan mijn huid, ik voel hoe ze me likken, hoe ik van hen eet en zij van mij, hoe ik plakken van hun pens snij, hoe ze mij aan stukken scheuren en hoe meer ik eet, hoe hongeriger ik word, hoe meer ik durf te geven, hoe meer ik van mezelf durf te proeven, steek mijn natte vingers in mijn mond en zuig ze af, de vloer van mijn kamer is een kleurrijk tapijt van netkousen en lingeriesetjes, mijn oude kleren onder mijn eenpersoonsbed, mijn studieboeken op elkaar gestapeld zodat ik mijn laptop erop kan balanceren, het beste uitzicht geef ik ze, het hoekje dat zij zullen zien, haal mijn posters van de muur, maak de kamer en mijzelf zo invulbaar mogelijk.
Ik slaap niet meer, nooit meer, want er is altijd een mond die gevoed moet worden en een jeuk diep vanbinnen die erger wordt hoe meer ik eraan krab.

9.
DirtyPiggy33 wil me in het echt ontmoeten.

10.
Pixel: I don’t know about that…

DirtyPiggy33: Pixel, baby, please. Five hundred. For you. Just to see you. Half hour, that’s it.

Pixel: I really don’t think that’s a good idea.

DirtyPiggy33: A thousand? Please. Two thousand.

Pixel is typing…

DirtyPiggy33: Please. I would do anything.

DirtyPiggy33: I think I’m in love with you.