mijn wezen heeft een update ondergaan
dit bed is een operatietheater; kijk en zie
mijn bloedbaanranden op de CGI-video gespreid liggen
als een pre-knop zonder schakelaar
mycelium in een plantenpot
alles staat altijd alleen
maar aan en opengevouwen
mijn aders die als geknipte paprika’s
het rode water laten stromen, dik en stroperig als PFAS
een erytrocyt gevuld met zuurstof en twijfel
over of wat permeabel stroomt een pan
of eyeliner is
en mijn lichaam is een ballonfiguur
een nylonlap maar dan dikker en de windstoot tijgt
aan de huid eromheen, opent die met een kartelschaar
een poging tot vacuüm met opbollende randjes
mijn romp strekt zich uit tot het raam een spiegel wordt;
de zon hakt hout, ik kneed mezelf; vonkenvanger