Zeven verhalen over een verdwenen ballerina

67

Elizabeth

Emma Stomp

De eerste keer dat Elizabeh Lyanna had zien dansen in Giselle wist ze gelijk dat ze een vuurteken was. Dat kon niet anders, met de overgave waarmee ze zich in alle choreografieën stortte. Omdat ze het niet laten kon had ze Lyanna’s geboortedatum opgezocht op Wikipedia. Ze bleek een boogschutter te zijn. Als je al twintig jaar als astroloog werkt kom je niet zo snel voor verrassingen te staan.

Op het eerste oog leken Bas en Lyanna helemaal niet bij elkaar te passen, want een vurige boogschutter zou je eerder aan de zijde van een leeuw of tweelingen verwachten dan aan die van een sentimentele kreeft. Maar als ze naar hun andere tekens keek bleek er wel degelijk een match te zijn. Zo sloten hun liefdes en seksplaneten goed bij elkaar aan en hadden ze veel tekens in dezelfde huizen staan, wat aangaf dat ze dezelfde  waarden deelden.

Tijdens haar opleiding leerde Elizabeth vooral naar de positieve dingen te kijken, slechte eigenschappen te zien als ‘uitdagingen’, want wat hadden haar cliënten eraan om te horen dat ze een leven vol uitdagingen en kommer en kwel tegemoet zouden gaan? Liever focuste Elizabeth daarom op de eigenschapen die haar cliënten optimaal konden benutten.

Dus toen ze gezien had dat er zich een nieuwe liefde zou aandienen in het leven van Bas had ze zich alleen maar daarop gericht, en niet op het feit dat die nieuwe liefde een halfjaar later weer uit het leven van Bas zou verdwijnen, alsof er niks gebeurd was.

Nu loopt ze met Bas door het park, nadat ze tien keer tegen hem gezegd heeft dat hij de twee nieuwe barista’s best even alleen kan laten. Het is een rustige dinsdag tenslotte. Bas heeft zijn handen in zijn zakken, hij ziet er nog altijd vermoeid uit na haar verdwijning, ook al weet ze dat hij het ergens wel een plekje heeft gegeven.

‘Weet je,’ zegt hij. ‘Ik geloofde nooit echt in astrologie, maar sinds ik jou ben tegengekomen begin ik er langzaam wel de waarde van in te zien.’

Ze moet onbedoeld lachen, want in de loop der jaren heeft ze dit soort zaken al zo vaak gehoord. Het waren meestal mannen die haar de grond in boorden, zeiden dat het nou eenmaal nooit wetenschappelijk bewezen was. De boel begon dan al licht te kantelen als ze hun sterrenbeeld wist te raden. Als ze daarna ook nog om hun geboortedatum en tijd vroeg en hun persoonlijkheid redelijk goed wist te omschrijven op basis van hun tekens kreeg ze meestal het gelijk aan haar kant. Als astroloog komen de dingen je nou eenmaal nooit aanwaaien.

 ‘Je hebt dit vaker gehoord hè?’ zegt hij alsof hij haar gedachten kan lezen.
 ‘Schat, als je mijn leeftijd hebt hoor je niets meer  voor het eerst, neem dat maar van mij aan.’

Het blijft even stil terwijl ze over het grindpad lopen. Het is een koude, grijze dag, maar toch doet het Elizabeth goed om even buiten te zijn.

‘Ik denk dat ik misschien ook nog wel sterker geneigd ben om je te geloven omdat je hebt gezegd dat ze naar huis komt,’ zegt Bas.

Lyanna’s geboortehoroscoop uitpluizen was eigenlijk heel simpel. Sterker nog: ze had haar er zelfs een keer omgevraagd, toen ze allebei tegelijk in de koffiebar waren en Bas hen aan elkaar had voorgesteld. Lyanna was ergens wel geïnteresseerd in het occulte, misschien omdat haar jupiter, de planeet die om leren ging, in het dromerige vissenteken stond.

Elizabeth had gezien dat ze het ver zou schoppen in de danswereld, omdat ze een zeldzame combinatie had van artistiek talent (vissen) en ijzersterk arbeidsethos (steenbok). Ze zag ook dat ze nogal wispelturig was op het gebied van de liefde, misschien dat zo iemand als Bas aan haar zijde daarom ook zo goed was.

Toen Elizabeth laatst nog een keer naar haar geboortehoroscoop keek was het eigenlijk helemaal duidelijk. Er stonden een paar planten in transitie, overal vonden verschuivingen plaats. Maar straks, als het stof weer zou neerdalen zou alles duidelijk worden.

 ‘Je hoeft niks te doen,’ zegt Elizabeth nu.