de tweede wereld

ik heb tijd gekocht op het dark web jij bent opgeslagen in een harde schijf 
wij zijn de architecten van de tweede wereld ik heb zeventien kopieën in de schappen verstopt het heelal hebben wij in een zandkasteel gepropt en de deur naar de monsters is het stukje brood dat vastzat tussen mijn kiezen 

nee
een foto van het stukje brood dat tussen mijn kiezen vastzat
ik heb zeventien kopieën 

de route terug naar huis heb ik verloren
ik ben een kind uit de Fortuyn-generatie
mijn gedachten zitten vast tussen dikke tv-randen
mijn lichaam is hol en wat overbleef is verdeeld
over een split| |screen 

beide kanten zijn de andere kant en 

ik dij uit

deze realisatie rijdt op een scootmobiel uit een Markplaats-advertentie met deze woorden in de beschrijving:

speeksel lijkt alleen helder
je haat water, verdrinkt in jezelf, bloed stroomt
door de glasvezels van Ziggo in Halfweg
is een tunnel onder mijn huid gegraven waar
ramptoeristen mijn spam-folders legen
de monsters in onze hoofden kunnen niet meer terugkeren
bedelaars transcenderen, maar wij bidden niet tot God
de realiteit is de skere wijk tussen jouw ogen, kleinkinderen
met TikTok-accounts hebben een icaruscomplex
de Marokkaanse groenteverkoper luistert naar schlagermuziek
wij dwalen vrij in het gecomprimeerde ik ben gecompromitteerd
de caissière zal morgen vragen of ik het zeker weet
ik kan door jouw vingers zien

mijn handen zoeken naar iets anders 
wij staren voor ons uit 

ik dij uit

terwijl de ruimte gladgestreken onder onze voeten ligt